در ادامه راه ابریشم، قطار تهران مشهد ریل‌سیر به سمنان رسیده است و در توقفی کوتاه، به دیدن جاذبه‌های تاریخی این شهر می‌رویم. آرامگاه علاءالدوله با بیش از ۶۰۰ سال قدمت یکی از دیدنی‌های سمنان است.
وجه تسمیه علاءالدوله!
علاءالدوله سمنانی از بزرگان تصوف ایرانی و از شاعران و نویسندگان سده‌های هفتم و هشتم هجری قمری است. اگرچه نام اصلی او «احمدبن محمدبن احمد البیابانکی سمنانی» است اما از لحاظ مقام دینی به لقب «رکن‌الدین» و به جهت خدماتش در دوران جوانی در دستگاه دیوانی، «علاءالدوله» لقب گرفت.
طرح تقسیم‌بندی و مدیریت منابع آبی
علاءالدوله، دوره‌ای در دیوان ایلخانیان خدمت کرد اما با ترک دیوان، به علم و درس پرداخت و همین موضوع باعث شد بتواند خدمات ارزنده‌ای را به شهر خود ارائه کند. یکی از این خدمات، مدیریت منابع آبی شهر بود. در شهری کویری مانند سمنان، مدیریت آب از گذشته موضوع بسیار مهمی بوده است. تقسیمات شش‌گانه راه آب سمنان و بهره‌برداری نوبتی از حق‌آبه‌ها، از یادگارها و تائیدی بر حکمت و دانش اوست.
آرامگاه علاءالدوله کجاست؟
بنای آرامگاه علاءالدوله در ۱۲ کیلومتری جنوب غربی سمنان در صوفی‌آباد، قرار دارد و به دستور عمادالدین عبدالوهاب، وزیر سلطان محمد خدابنده ساخته شد. این آرامگاه از خشت خام بنا شده است و بعدها خانقاهی بر آن افزوده شد.
بنای آرامگاه و خانقاه این عارف مشهور، بازمانده معماری اواخر قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری قمری است. ساختمان آرامگاه شامل دو قسمت بوده که بخش اصلی بنا مربع شکل است و در گذشته، گنبد عظیمی روی آن قرار داشت. البته در حال حاضر تنها فیلپوش زاویه جنوب غربی مقصوره آن باقی مانده است. بخش دوم، ایوان رفیع و بلند آرامگاه است که رو به مشرق قرار دارد و مزار شیخ، بیرون ایوان واقع شده است. این بنا به شماره ۳۲۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید.
