بیایید به جای سفر به دنیای قدیم، «در دنیای قدیم» سفر کنیم! شما داخل کاروانسرا منتظر هستید تا کاروانیان و اشتران از راه برسند. در مورد شرایط سفر و مقصد خود با کاروان‌سالار صحبت می‌کنید و پس از توافق، به کاروان ملحق می‌شوید.
آهسته و پیوسته همچون کاروان
وقتی صحبت از سفر در سال‌های دور می‌شود چند عنصر نقش اصلی را بازی می‌کنند. در شرایطی که «راه» به شکل امروزی وجود نداشت، کاروان و کاروانسرا، اسب و شتر همه‌کاره بودند. در این میان دلایل اصلی سفر کردن هم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بودند که یکی از آن‌ها تجارت بود. تجارت ادویه، تجارت عود و تجارت ابریشم که بدون شک مورد آخر شهرتی بیش از بقیه دارد. تجارتی که راهی معروف به جاده ابریشم را پدید آورد.
در آن زمان هر مسافری که حرکت خود را از چین شروع می‌کرد تا زمانی که به ایران برسد، تمام شهرها و روستاهای مسیر را یک به یک و با جزئيات می‌دید. حداقل یک شب با مردم آن دیار زندگی می‌کرد و چیزی در ذهن به یادگار می‌گذاشت. کاروان آهسته و پیوسته می‌رفت، بدون شتاب و عجله‌ای برای رسیدن به مقصد. همه می‌دانستند که این راه باید پیموده شود و گریزی از آن نیست. وقتی دانسته پا در مسیر گذاشته باشی، سختی‌ها کمتر حس می‌شوند و لذت‌بردن از مسیر بیشتر! مسافران قدیم این مهم را خوب بلد بودند.
نمایی از حیاط کاروانسرای دیرگچین قمبا پیشرفت روزافزون تکنولوژی و به دنبال آن افزایش سرعت وسایل نقلیه، تمایل مسافران برای بازگشت به گذشته و لمس آن‌چه که قبلا بوده و اکنون از لذت آن بی‌نصیب شده‌ایم، بیشتر شده است. کاهش سرعت و بهره‌بردن از طول مسیر، یکی از این لذت‌هاست که این روزها با عنوان «گردشگری کم‌شتاب» شناخته می‌شود.
لذت‌بخش و کم‌شتاب بر روی ریل
سفر با قطار یکی از بهترین مصادیق «گردشگری کم‌شتاب» است. مهمان کوپه قطار، از طریق یک پنجره به بیرون و با سرعتی متعادل به «تماشا» می‌نشیند.
از سویی «گردشگری کم‌شتاب» می‌تواند به عنوان یکی از استراتژی‌های موثر در رونق صنعت گردشگری ایران قلمداد شود. حمل و نقل در گردشگری کم‌شتاب بیشتر بر اساس پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و سفر ریلی تعریف شده است.
حمل و نقل ریلی با توجه به تولید کربنِ کم، نسبت به خودرو و هواپیما و هم‌چنین ایمنی بالا، برای کشور پهناور ایران مناسب به نظر می‌رسد.
