راه‌آهن «سمرینگ» Semmering، که بین سال‌های 1848 و 1854 بر فراز بیش از 41 کیلومتر از کوه‌های بلند آلپ ساخته شده است، یکی از بزرگ‌ترین شاهکارهای مهندسی عمران در دوران پیشگامان ساخت‌وساز راه‌آهن به حساب می‌آید.
راه آهن سمرینگ در کوه‌های آلپ
راه‌آهن سمرینگ از ایستگاه «گلوگنیتس» اتریش در ارتفاع 436 متری شروع می‌شود، و پس از 29 کیلومتر از روی گذرگاهی با ارتفاع 895 متر از سطح دریا به بالاترین نقطه‌ی خود می‌رسد. این خط راه‌آهن پس از طی مسافتی 12 کیلومتری، در ایستگاه «مورزوشلاگ» در ارتفاع 677 متری از سطح دریا به پایان می‌رسد.
استاندارد بالای تونل‌ها، پل‌های ساخته‌شده بر روی دره‌ها و سایر آثار آن، استفاده‌ی مداوم از این راه‌آهن را تا به امروز تضمین کرده است. این خط آهن که از میان مناظر دیدنی کوهستانی می‌گذرد، قدیمی‌ترین راه‌آهن کوهستانی جهان محسوب می‌شود. در طول مسیر این خط، ساختمان‌های زیبای بسیاری برای فعالیت‌های تفریحی و فراغت مسافران طراحی شده‌اند که ساخته‌شدن آن‌ها نتیجه‌ی ظهور راه‌آهن و باز شدن پای توریست‌ها به این مناطق است.
بخش‌های مختلف قدیمی‌ترین راه‌آهن کوهستانی جهان
خط راه‌آهن سمرینگ را می‌توان به چهار بخش تقسیم کرد. مرحله‌ی اول حرکت از گلوگنیتس به ایستگاه «پایِرباخ» تا دامنه‌های سمت چپ دره‌ی «شوارتسا» است؛ بخش بعدی با عبور از مسیر شوارتزا برای رسیدن به ایستگاه «آیشبرگ» از دره‌ی عمیقی عبور می‌کند؛ و بخش سوم وارد دره‌ی «آورباخ» می‌شود تا از میان جنگل‌های انبوه به راه خود به سمت ایستگاه «کلام-شوتوین» ادامه دهد.
در این مرحله، پس از عبور از تونل «کلام»، به «آدلیتس‌گرابن» و سرزمین آلپ می‌رسد. پس از عبور از یک سری تونل و گردنه، قطارها از چندین ایستگاه و تونل می‌گذرند. در آخرین و دراماتیک‌ترین بخش کل مسیر، ریل این راه‌آهن پس از عبور از مناطق «وولفسبرگ» و قبل از رسیدن به ایستگاه سمرینگ، از درون تونل 1431 متری سمرینگ می‌گذرد. سپس به تدریج در امتداد شیب سمت راست دره‌ی «روشْنیتس»، به آخر مسیر خود می‌رسد.
قدمتی که توریست را به همراه آورده است
در مجموع، در طول این مسیر چهارده تونل 1477 متر طول دارند که تقریباً یک دهم کل خط است. جالب آن که تصادفاً شانزده راهرو اصلی این خط ریلی نیز 1477 متر طول دارند. 118 پل سنگی قوسی کوچک‌تر و 11 پل آهنی در طول مسیر وجود دارد. بیشتر ورودی‌های تونل‌ها از نظر طراحی ساده اما به‌یادماندنی، و دارای انواع تزئینات هستند. سازه‌های تکیه‌گاه عمدتاً از سنگ ساخته شده‌اند، اما برای طاق‌ها و روکش‌های تونل از آجر استفاده شده است. بقایای کمی از ایستگاه‌های اولیه، که به عنوان ایستگاه‌های رله و نقاط آبرسانی به لوکوموتیوها برنامه‌ریزی شده بودند نیز در طی مسیر خط آهن سمرینگ به چشم می‌خورند، اما بعداً با افزایش ترافیک توریستی به سازه‌های دیدنی و جاذبه‌های بصری تبدیل شده‌اند.
ظاهر کل خط بین سال‌های 1957 و 1959، زمانی که تیرهای برق برای حمل سیم‌های تماس مورد نیاز لوکوموتیوهای الکتریکی ساخته شدند، به‌طور قابل توجهی تغییر کرد. گذرگاه سمرینگ به دلیل «معماری تابستانی» ویلاها و هتل‌ها بسیار معروف شده است، زیرا در دهه‌های پس از افتتاح خط راه‌آهن، به یکی از اولین استراحت‌گاه‌های آلپاین تبدیل شد.
این خط راه‌آهن بسیار قدیمی که در تمام مسیر خود از گذرگاه‌های مرتفع و کوهستانی عبور می‌کند، علاوه بر شهرت خود به‌عنوان قدیمی‌ترین راه‌آهن کوهستانی، پر از مناظر بدیع طبیعی و چشم‌نواز است که هر ساله نظر هزاران گردش‌گر را به خود جلب می‌کند.
